Kimse gözlerine inanamıyor. Piyano çalmayı bir motokuryeye konduramıyor. Halbuki unutuyor yeteneklerin okuldaki sıradanlığını. Bu sıradanlık, yeteneğin aklını bile başından alıyor. Yetenek küllerini savuruyor okullar. Yetenek tozları, göz kamaştırmak yerine göze batıyor. Yetenek, okul ömrü uzadıkça daha bir tozlanıyor.
Motokurye piyano çalmayı kendine kendine öğrendiğini söylüyor. Bir okul dokunuşu yok. Okul dokunuşu olsaydı belki de öğrenemeyecekti. Çünkü okullarda yeteneği açığa çıkaran ve geliştiren koşullar, ortam ve kültürel birikim yok. Sistem, içine koyduğu sınavlarla yeteneklere çelme takıp yeteneklerin gözde olmasını, değer görmesini engelliyor.
İfade edelim ki okul tezgahından geçen motokurye, yeteneğinin es geçildiğini adeta yüzümüze vuruyor bu durumda.
Okullarımız, ne yetenek avcısı ne de ilgi uyandırıcı... Kabul etmeliyiz.
Öğretmenlerimiz bile tükenmiş, son dakikalarını oynayan bu sistemin içinde enerjilerini ve motivasyonlarını kaybediyor. Bitik durumdalar. Onları ayağa kaldıracak hamleler yerine ha bire ezme eylem stratejileri geliştiriliyor.
Öyle bir sistem ki tüm paydaşları bastıran, tıka basa dolduran... İnanılmaz ağırlığı ve kaosu olan... Tüm zamanları ders, kurs vs. ile doldurup herkesi test, ders, etüt oburu haline getiren...
Bu motokurye ve onun gibiler yıldızları sönmüş şekilde sistemde ilerliyor. Olur da bir gün kendi kendileri keşfederse ancak işte o zaman ilgiye ve yeteneğe yönelim hasıl oluyor. Yalnız anlamsal, değersel bir ter edinmek istiyor. Onu da sosyal medya karşılıyor. Bence bu durum ilerisi için bizlere yön vermeli. Rota çizmeli.
Gelin görün ki çocuklar yeteneklerine, ilgilerine ve meraklarına bakacak zaman bulamıyor. Varsa yoksa depolayan eğitim sistemi... Ortaokul çocukları derslerden başlarını kaldıramıyor. Dersler ise eski usul eski esas minvalinde... Aynı tas aynı hamam... Yıllardır dilimizde tüy bitti. Herkes her şeyi biliyor. Hareket yok. Gelin şu ders sürelerini ve ders saatlerini azaltın. Kurslarla birlikte bir ortaokul öğrencisi, 9 saat derse giriyor. El insaf... Derslerin verimliliği, kalitesi düşüyor. Çünkü öğrencinin de öğretmenin de pili bitiyor. Yapmayın, etmeyin. Öğretmen de öğrenci de insan... Kimseye mecburiyet ve mahkumiyet yaşatmayın. Darboğazlara sokmayın.
Çocukların zamanları yok. Kendilerine bakacak zamanlarını, bu eğitim kurgusu çalıyor. Çocukların hayal dünyalarında gram hayal bırakmıyor.
Eğitim sistemi sıfırlanıp yeniden kurgulanmazsa daha çok piyano çalan motokuryelere rastlarız.
Piyano çalan motokurye, bir derstir. Anlayana...
Saygılarımla...