Ekonomik mücadelenin yanında ideolojik mücadele yürütme görevi de olan sınıf sendikalarının ideolijisi, emek sınıfının ideolojisidir. Emek sınıfının ideolijisi de kamucu, toplumcu ideolojidir.
Sınıf mücadelesinin içinde yer alan toplumcuların bazıları, toplumculuğun ve sınıf mücadelesinin milliyetçilikle çeliştiğini düşünür ve savlar. Bu durum, milliyetçiliği nasıl tanımladığımızla ilgilidir. Milliyetçiliği, etnik körlük olarak değil de, ulusal kalkınmacılık, ulusal bağımsızlıkçılık, yurtseverlik olarak görürsek sınıf mücadelesiyle çelişmez. Hatta ülkeler düzeyinde, sınıf mücadelesine alan ve güç kazandırır. Milliyetçilik alanının, milletin ve emek sınıfının yaşamını etkileme gücü bilinirken, o alan etnik körlüğe bırakılamaz.
Doğan AVCIOĞLU, Mihri BELLİ, Yaşar KEMAL; toplumcu ideolojinin, milliyetçilikle çelişmek bir yana "gerçek milliyetçilik olduğunu" savunurlar. Mehmet Ali AYBAR da önceleri bu görüşü savunmuştur.*
Fransa'da örgütlü sınıf ve kitle sendikası CGT, kritik sektörlerdeki kanulaştırma için "ulusallaştırma" kavramını kullanır.**
Milletin yararı, kapitalist ideolojide değil, kamucu, toplumcu ideolojidedir; antikapitalist anlayıştadır.
Ulusal kalkınmacılık, antikapitalist olmayı gerekririr. Çünkü ulusal kalkınma, emperyalist olmayan ülkelerde kamucu, toplumcu ideolojiyle, antikapitalist anlayışla mümkündür. Kapitalist sistem, ulusal kalkınmayı değil, sermaye sınıfının ve onlar adına iş tutanların kalkınmasını sağlar. Burada emek sınıfının ve milletin yararı örtüşür.
Ulusal bağımsızlık da, antiemperyalist olmayı gerektirir. Emperyalist ülkelerin emekçi sınıfarı, emperyalist sömürüyle elde edilenlerle kendilerine sunulan refahın, sömürülen ülkelerin emekçi sınıflarından çalındığını bilmezden gelirler. Bu ikiyülülük bile, yaşamın gerçeğinde, sömürülen ülkelerde sınıf mücadelesinin milliyetçilikle çelişmediğine açık kanıttır. Çünkü milliyetçilik de, sınıf ideolojisi de antiemperyalist olmayı gerektirir. Burada da emek sınıfının ve milletin yararı örtüşür.
Sorun aslında, milliyetçiliğin bu gerek şartlarını yok saymak, milliyetçiliği etnik körlüğe indirgemektir.
Sınıf sendikalarının hedefi, proleterya diktatörlüğü değil de, emekçi halkla ittifak kurularak ekonomik ve siyasi demokrasiyi gerçekleştirmekse, sınıf mücadelesi milliyetçilikle çelişmez.
Sınıf mücadelesine ücretli emeğin tamamını ve emekçi halkı da katarak, emek sınıfı olarak, ekonomik ve siyasi demikrasiyi hedeflemek, mücadele alanını genişletecek, mücadele gücünü artıracak, hedefi ulaşılır ve sürdürülebilir kılacaktır.
Ulusal düzeylerde gerçekleştirilecek ekonomik ve siyasi demokrasiler, kapitalist adaletsizliğin yanında emperyalist sömürüyü de bitireceğinden, emperyalist ülkelerin emekçi sınıfları da bu mücadeleye girişmek zorunda kalacaklar ve bu durumun enternasyonal sonuçları olacaktır.
Ramazan Yılmaz
*Gökhan Atılgan-Sosyalist Milliyetçilik Söylemi- Ankara Üniversitesi SBF Dergisi 64-3
**Henri Krasucki-Sendikalar ve Sosyalizm Sendikalar ve Sınıf Mücadelesi