Aklımda kalanlar bir film karesinde geçmişe yolculuk yapan karakterin silik izleri gibi olsa da hatırladığım mutlu olduğumdu.
Evet bayramlar çocuklar içindi maalesef biz büyüdük…
Bayramdan önce dedem tarafından alınan kıyafetler özenle saklanır her gün denenir ama asla giyilmezdi. Bayram günü sabah evin erkekleri çoluk, çocuk bayram namazına gider evin kadınları da bayram kahvaltısı hazırlardı. Özenle saklanan kıyafetler giyilir ailenin en büyüklerine gidilir ve alınan harçlıklar sayılırdı.
Benim en sevdiğim ise ailece çekindiğimiz siyah, beyaz fotoğraflar her bayrama ait o çok özel fotoğraflarımız.
Bayram tatile gitmek değil, ziyaret etmekti. Eş, dost, akraba, komşu ziyaretleri yapılır, iade-i ziyaretler beklenirdi.
Kahvaltı sonrası soluğu mahallede alırdı çocuklar mahalle hazırlığı yapardı önceden bozuk paralar, şekerler kapının yanında hazır bekletilirdi.
Çocuklar çatapat, kız kaçıran cephanelerini toplar, sokaklarda ‘’fiiçuuuuyyvv’’ sesleri yankılanır kızlar gerçekten kaçardı.
Pamuk helvacı, kağıt helvacı, macuncu, elma şekerci beklerdi her sokağın başında…
Seyyar fotoğrafçılar gezinirdi bayram yerinde yepyeni kıyafetleri ile hatıra fotoğrafları çektirirdi insanlar.
Bayramdan günler önce tebrik kartları atılır, postaneler dolup taşardı.
Duygusuz, mekanik toplu bayram mesajlarından önce el öpmeler vardı. Hatta köy ve ilçelerde bayram yerleri olur orada yaşayan gençler bayram yerinde kendilerine kız beğenirlerdi.
Herkesin kendi kolonya şişesi olur bayram öncesi doldurtulurdu mahallenin kolonyacısından.
Komşuda pişen mutlaka bize de düşerdi çünkü komşuluk vardı.
Özlediğim, aradığım aslında çocukluğum insana önce durgunluk, sonra sevinç veren bayram sabahları.
Bayramların çoğu ailemden ayrı olduğum günden beri bayramlar da önemini yitirdi benim için yaşımı, bedenim, aklım, büyüdükçe içim küçüldü.
Ve her yıl her bayram bir yorgunluk gibi çöktü üstüme oysa ki çocukken öylemi idi. Çünkü çocuktum çünkü bayramlar çocuklar içindi.’’ Nerede o eski bayramlar ‘’ derken iç çekiyorum ve şimdi o günleri arıyorum. Masumiyetimi yitirmediğim mutluluk pozları verdiğim siyah, beyaz aile fotoğrafları çektirdiğim o saf, naif, kırılgan ama isyancı çocuğu arıyorum…
Bayram incelik ve güzellik günüdür eskisi gibi olmasa da kaybettiklerimizi kazanmanın en uygun zamanıdır. Bayram çocuklar gibi saf ve temiz olmanın en yalın hali beklide…
Ve eskiden bayramdı şimdi ki adı tatil olsa bile…
Nilüfer KURUMEHMETOĞLU
guncelegitim.com