ÖĞRETMENİM KURDELA TAKMA BANA
Öğretmenim kurdele takma bana,
Günaydın de, ellerimden tut;
Taşınsın sıcaklığın,
Okuduğum ilk kelimelere…
Boyamasan da olur elmamı!
Olsun kızarmasın elmam,
Üzülür belki arkadaşlarım.
Öğretmenim kurdele takma bana,
Yanımda kal,
Yaptığım resme bak!
“Bunu da öğretmenim bunu da ben yaptım!”
Diyeyim sana;
Gülüşünü çizeyim resim defterime.
Koymasan da olur resmimi,
Güzel resim köşesine.
Hem hepimizin resmi sığmaz ki!
Öğretmenim kurdele takma bana,
Sevgiyi öğret,
Barışı, umudu, aydınlığı…
Kaldırdığım parmağı gör,
Korkmadığımı söyleyeyim, karanlıklardan.
Işığınla kucaklayayım evreni.
Yıldız atmasan da olur,
Güzel yazı defterime;
Güneşim ol yeter ki!
Üşüdüğüm zamanlarda…
Öğretmenim kurdele takma bana,
Çiçekler tak saçlarıma,
Her gün kokunu bırak sınıfta,
İlk ben geleyim okula,
İlk ben kucaklayayım seni, herkesten önce…
Kurdele takmasan da olur yakama,
Kanatlarım ol, uçurumlarda,
Yükselirken yanımda kal!
En yüksekten senin sesinle söyleyeyim,
Aydınlık Türkiye’nin şarkısını…