Huzurlu bir ülkenin asıl mimarları öğretmenlerdir. Çağdaş dünyaya bakın, en büyük kaynağı eğitime ayırıyorlar. Dünyanın en verimli yatırımı eğitime yapılan yatırımdır. Sen kendine saray yapacağına otur da adam gibi eğitime para ayır. Peki öğretmenlerimiz rahat mı, huzurlu mu? Öğretmenlerin kredi kartı borcu, banka borçu var. Her iki öğretmenden biri esnafa borçlu ya da ikinci bir iş yapıyor. Öğretmenler işte bu durumda. Öğretmenler geçinemiyor, bizim çocuklarımızı nasıl yetiştirecekler, dünyayı nasıl takip edecekler.Biz diğer ülkelere göre öğretmenlerimize hem daha fazla çalış hem e az maaş al diyoruz.
Geçen hafta Öğretmenler Günüydü. Hep beraber güzel laflar ettik. Ben şimdi öğretmen dünyasına daha yakından bakmak istiyorum. Eğer bir ülke büyümek istiyorsa bunun yolu eğitimden geçiyor. Eğer eğitim sağlıklıysa, tutarlıysa, emin olun o ülkenin sırtı yere gelmez. Şimdi bütün anneler kendi kız çocuklarının kendinden daha iyi yetişmesini istiyor. Bu çok güzel bir olay.
Sen kendine saray yapacağına eğitime para ayır. Öğretmenlerimiz borçlu. Öğretmen zor bela geçiniyor hatta geçinemiyor. O zaman çocuğa nasıl ders verecek? CHP iktidarında hiçbir öğrencinin kredi kartı borcu olmayacak. Hiçbir öğretmenin esnafa borcu olmayacak. Öğretmenin hak ettiği maaşı vermek benim görevim. 2002de bir öğretmen aylığıyla 24 çeyrek altın alabiliyordu. Şimdi ancak 14 çeyrek altın alıyor. Eğer bu tablo öğretmen kardeşime yetiyorsa yeri belli gidecek AKPye oy verecek, hatta Sarayda da oy verebilir.
Eğer borç içindeyim diyorsam yönünü çevireceksin, CHPyi göreceksin. OECD ortalaması öğretmen aylıkları 37 bin 603 dolar. Türkiye ortalaması 13 bin 360 dolar. Brüt bu rakamlar. Senin hukukunu koruyan bir parti var. Senin karnının doyması lazım.
Eğitim Bir Sen diye bir kurum var. Seni satan sendikadır bu öğretmen kardeşim. Enflasyon farkını sözleşmeye koydurmadılar. Bugün memurların, öğretmenlerin büyük kaybı yok. Sizin haklarınızı korumayan sendikalara itibar etmeyin. Onlar iktidarla kol kola. Sen esnafın önünden zor geçiyorsun, onlar saraylarda.
Bir de ücretli öğretmenlik denen bir garabet var. 800 lira veriyor. Bir de atanamayan öğretmenler var. Devlet böyle bir şey yapar mı? Atama bekleyen öğretmenler, sayınız İzlandayı geçti. 4 yıl içinde atama bekleyen öğretmen kavramı olmayacak. 4 yıl için yetki istiyorum. 36 öğretmen ataması yapılmadığı için intihar etti. Yazık değil mi? İskenderunda gittiğimde yaşlı bir adam yanıma geldi, çocuk gibi ağlayarak 10 yıldır oğlum atama bekliyor, ne zaman yapılacak? diye sordu. Onların çocuklarının yatak odalarında boy boy kasalar var. İş peşinde değiller. O kasaların içinde paralar var. Onların derdi atama bekleyen öğretmenler değil. Benim derdim Ermenekte lastik ayakkabı giyen Recep Amca. Recep Amca ne zaman kundura giyecek benim derdim o.
