Okuldaki idareciler ve öğretmenler, okulun zaruri ihtiyaçlarını karşılamakla yükümlü olmadıkları halde bu konudaki sorunlar ile baş başa bırakılmışlardır. Hemen hemen her gün kapı kolları, musluklar, lavabolar, prizler, kapı menteşeleri, dolap kapakları, cam, çerçeve, lambalar, duvar boyaları, masa, sıra ve sandalyeler gibi malzemelere öğrenciler tarafından isteyerek veya gayr-ı ihtiyari zarar veriliyor. Bunların yanında temizlik malzemeleri, fotokopi ve tebeşir gibi zaruri bulundurulması gereken malzemeler de var. Bütün bunların temini, tedariki, korunması ve kollanması da yine muallâkta bırakılmış.
Okulların temel ihtiyaçlarını karşılamak için mantıksal olarak iki yol bulunuyor. Birincisi, bütün ihtiyaçların devlet güvencesinde olmasıdır. Devlet tarafından karşılanmasıdır. İkincisi ise çocuğu o okulda okuyan veliler tarafından karşılanmasıdır. Bütün idareciler ve öğretmenler birinci yolu tercih edeceklerdir. Fakat burada sıkıntı oluşturan durum bakanlığın tutumu ve üslubudur. Bakanlık veya hükümet, bir taraftan okulların ihtiyaçları için yeterince bütçe ayırmayarak birinci seçeneği ortadan kaldırıyor, diğer taraftan yayınladığı genelgelerle hiçbir suret altında velilerden ve öğrencilerden para toplanmayacak diye kamuoyuna duyuru yapıyor. Bu da yetmezmiş gibi şikâyet hatlarına yapılan en ufak bir bildirimde bile öğretmenlere ve idarecilere zor anlar yaşatıyor. Devletin aynı zamanda, okulların temizlik, güvenlik, bakım, onarım gibi ihtiyaçlarını gidermek üzere görevlendirdiği personeli de yoktur. Ayrıca bakanlık, bu işlerin görülmesi ve kırtasiye için gerekli malzemeyi, araç gereci de göndermiyor. Bu durumda ortaya şu soru çıkıyor: Okullarda oluşan bu ihtiyaçları kimler karşılayacak ve nasıl karşılayacak? İşte bu sorunun cevabı yok. Devlet hepsini karşılamıyor, bu soruna velilerin bulaştırılmasını da istemiyor, denetimlerde ise her şeyi dört dörtlük istiyor. Bu çelişkiyi anlamak hakikaten çok güç
Öğretmen ve idareciler ciddi manada zor durumda bırakılıyor
Okulları ziyarete giden Kaymakam, Milli Eğitim Müdürleri, Şube Müdürleri veya Müfettişlerin en çok dikkat ettiği konulardan birinin temizlik olduğunu ve bu konudaki eksikliklerden dolayı idareci ve öğretmenlere fırça attığını duyuyoruz görüyoruz. Diğer taraftan, bakanlığın yayımladığı genelgelerden ve aktardığı bilgilerden dolaylı bütün ihtiyaçların devlet tarafından karşılandığını sanan veliler okulların temiz tutulamadığını, gerekli hijyenik ortamın sağlanamadığını muhatabı olan idareci ve öğretmenlere tepki göstermekle çift taraflı baskıya neden olmaktadırlar.
Öğretmen ve idareciler, okulun ihtiyaçlarını karşılamada öncelikli olarak resmi yazışmalarda bulunmaktadırlar. Fakat çoğu zaman olumsuz neticelenen bu yazışmalar, sorunların çözümü için yukarda belirtilen ikinci çözüm yolunu yani velilerden destek almayı zorunlu hale getiriyor. Bakanlığın bu durumda çıkıp velilere bir açıklama yapması elzemdir.
Sayın nabi avcının dikkatine
Türkiyenin 7 coğrafi bölgesinde hangi okula gidilirse gidilsin, hepsinde az çok aynı sorunlarla karşılaşacaktır. Bu sorunlar bu derece aşikâr iken çözüm üretmek yerine neden sorunlar görmezden geliniyor?