Buraya gitme sebebi köprü değil, altında olup bitenler.
Bu köprünün altında, Sharma’nın kurduğu ücretsiz ve herkese açık okulu bulunuyor. Duvarsız okulun sınırlarını, köprünün ayakları belirliyor. Burası, çoğunluğunu göçmen işçilerin, günlük ücretle çalışan ve mevsimsel işçilerin çocuklarının oluşturduğu yaklaşık 300 öğrenciye eğitim fırsatı sunan bir okul.
“Bu okulu 2016 yılında açtım, bu yıl 12’inci yılımızı kutluyoruz,” diyor Sharma.
“Sadece yoksul oldukları için bir neslin kaybolup gitmesini istemedim.”
Bu proje, Sharma için son derece kişisel bir konu.
“Ekonomik sıkıntılar yüzünden mühendis olamadım ben. Okulu bırakmak zorunda kaldım. Bu çocuklar sayesinde ben de kendi hayalimi gerçekleştiriyorum,” diyor Sharma.
Okul sabahları erkek öğrencilere günde iki saat eğitim veriyor. Öğleden sonra ise 120 kız öğrenci iki saatliğine eğitim almaya geliyor.
Öğrencilerin çoğu yakındaki devlet okuluna kayıtlı olsa da, ücretsiz okul onlara matematik, İngilizce, Hintçe, fen, tarih ve coğrafya konusunda ihtiyaç duydukları ek dersleri veriyor.
“Öğrencilerin devlet okuluna gitmelerini teşvik ediyoruz, çünkü oradan çok fayda görüyorlar. Ücretsiz öğle yemeği yiyorlar mesela,” diye anlatıyor Sharma.
Öğrenciler, köprünün üzerini parlak renkli resimlerle doldurarak okula damgalarını vurmuşlar bile. Öğretmenler bağışla gelen plastik sandalyelerde otururken, öğrenciler yine bağışla gelen minderlerin üzerinde oturuyor.
Her sabah ders başlamadan önce öğrenciler yerleri siliyor.
Laxmi Chandra okulda mathematik ve fen dersi veriyor. Günlük ücretle çalışan bir işçinin oğlu olan Chandra, yoksulluğun çocukları suça itebildiğini dile getiriyor:
“2011 yılından beri burada öğretmenlik yapıyorum. Büyüdüğüm yerde yoksulluk yüzünden çocukların çok fazla yanlış şey yaptığına şahit oldum. Rehberliğe ve yönlendirilmeye ihtiyaçları var. Eğitimle onlara vermeye çalıştığımız şey bu. Bu sayede daha parlak bir gelecekleri olabilir.”
Kaynak: egitimpedia.com
